Wyjątkowy i powiązany z tradycją styl życia Tybetańczyków wyraźnie odzwierciedla się w ich tańcu. Za najbardziej charakterystyczną cechę tego tańca można uznać pochylenie ciała w przód i nieustanne kołysanie się na ugiętych kolanach. Taka postawa towarzyszy prawie każdemu ruchowi i wywodzi się od codziennego zwyczaju noszenia wody na duże odległości, od górskich potoków do domów.
W tańcu tybetańskim zwraca też uwagę unikalne połączenie częstych i jednoczesnych ruchów prawej ręki i prawej nogi lub lewej ręki i lewej nogi, czyli odmienne niż przy chodzeniu. Również jest to nawiązaniem do trudności związanych ze zdradliwą wspinaczką w Himalajach: by sprawniej poruszać się po stromych górskich ścieżkach, Tybetańczycy noszą swoje pakunki w przewieszonych przez ramię torbach, co pozwala im zaoszczędzić energię podczas codziennych wędrówek.
Tybetańscy tancerze, szczególnie mężczyźni, są znani także z dynamicznych technik tanecznych. Przyciągają wzrok żywiołowe wyskoki i obroty, wszystkie wykonywane w charakterystycznych butach na wysokich obcasach..
