Starożytne chińskie skrypty podają, że legendarny władca Wielki Yu pochodził z plemienia Qiang. Było to ponad 4000 lat temu, co sugeruje, iż grupa etniczna Qiang może być prawie tak stara, jak sama chińska cywilizacja.
W czasach dynastii Han populacja Qiang (czyt. czjang) rozrosła się i wielu Qiangów wcześniej mieszkających na terenach górzystych przeniosło się niżej, na płaskowyż Żółtej Rzeki. Pomimo przemieszania się przez tysiąclecia z większością narodowościową Han nawet po dziś dzień ludność Qiang w prowincji Syczuan zachowała niektóre stroje i rytuały z czasów antycznych.
Qiangowie mają trzy rodzaje tańca tradycyjnego: radosne, religijne i ceremonialne.
Jednym z najpopularniejszych tańców jest Salang. Kiedykolwiek Qiangowie obchodzą większe święto, wesele, zakończenie żniw, a nawet – być może ku waszemu zaskoczeniu – odprawiają pogrzeb, tańczą Salang. W tego typu tańcu mężczyźni ustawiają się w linii twarzą do kobiet ustawionych w szereg. Następnie chwytają się za ręce i każda grupa tworzy półokrąg wokół ogniska.
Qiangowie zazwyczaj tańczą Salang bez akompaniamentu. Zamiast tego śpiewają podczas wykonywania nogami i biodrami wielu złożonych ruchów..
Prezentowany w 2012 r. przez Shen Yun Taniec ludu Qiang przedstawiał świętowanie z okazji urodzajnych żniw, cechował się swobodnie kołyszącymi ruchami oraz energicznymi krokami wykonywanymi w rytm wpadającej w ucho melodii.
