Niemal 2000 lat temu, wraz z nadejściem końca chlubnej niegdyś dynastii Han, watażka o imieniu Dong Zhuo przejął kontrolę nad stolicą. Bezprawnie pozbawił władzy młodego cesarza, wystosował oskarżenia wobec wielu urzędników, po czym brutalnie nakazał wykonać na nich wyrok śmierci.
W czasie bankietów dla rozrywki regularnie zabijał ludzi, nakazywał odcinać im kończyny jedna za drugą, nawet tym, którzy jeszcze żyli, a następnie podczas obiadu na oczach zaproszonych gości, wrzucał zwłoki do wrzącego oleju i czasami zmuszał biesiadników do jedzenia potrawy przyrządzonej z krwi ich kolegów.
Gdy wszystko wisiało już na krawędzi upadku, a zaufani słudzy dynastii przewidywali konsekwencje zmierzające do całkowitego upadku królestwa, okazało się, że jedyną nadzieją na obalenie tyrana była panna Diao Chan, jedna z najpiękniejszych kobiet w historii Chin.
W młodym wieku została sierotą, a lojalny cesarzowi minister Wang Yun zaadoptował ją i wychowywał jak swoją córkę. Diao Chan wyrosła na młodą damę i zasłynęła nie tylko z piękna, ale także z doskonałych umiejętności śpiewaczych i tanecznych, dlatego chciała się odwdzięczyć ministrowi za okazaną jej ojcowską życzliwość.
Pułapka
Aby uczynić cesarza bezsilnym a urzędników zmuszać do wypełniania apodyktycznych rozkazów, rządy tyrana Dong Zhuo musiały się opierać na czymś więcej niż tylko na sianiu postrachu. Despotę chronił jego przybrany syn, Lü Bu – nieczuły, bezduszny najemnik.
Lü Bu był przystojnym młodym mężczyzną o wielkim talencie, ale znikomej szlachetności. Wcześniej zdradził i zamordował swojego poprzedniego patrona, zrobił to raczej z wyrachowania niżeli czegokolwiek innego. Potem Dong Zhuo przysposobił go na swojego syna. Był niezwyciężonym wojownikiem, który realizował rządy terroru Donga Zhuo i zabijał jego wrogów.
Z taką ochroną nikt nie mógł rzucić wyzwania żelaznej pięści władzy Donga Zhuo. Rozmyślano, jakimi metodami można byłoby przywrócić pokój?
Minister Wang Yun był głęboko zaniepokojony tą sytuacją, o czym wiedziała jego adoptowana córka Diao Chan. Pewnego wieczoru minister wyszedł na spacer, próbując wymyślić sposób na pozbycie się tyrana. Zauważył, że na dziedzińcu Diao Chan obserwuje księżyc, który nagle skrył się za chmurami. W zachwycie nad pięknem swojej córki, pomyślał, że nawet księżyc zawstydził się stając z nią twarzą w twarz. Właśnie wtedy uderzyła go myśl, że w desperackich czasach spośród „trzydziestu sześciu strategii” można byłoby użyć jednej z nich tzw. „pułapki piękna”.
Minister ze łzami w oczach ukląkł przed swoją 16-letnią córką.
„Dlaczego to robisz, mój Panie?” – z niepokojem zawołała Diao Chan.
„Czy zrobisz coś, aby pomóc naszemu krajowi?” – zapytał.
„Jeśli kraj naprawdę mnie potrzebuje” – odrzekła – „to oddam życie, aby go uratować. Jak mogłabym tu stać obojętnie, kiedy klęczysz przede mną? Wstań proszę mój wielmożny Panie”.
Widząc determinację w jej oczach, minister wyszeptał adoptowanej córce swój plan. Diao Chan wyglądała na zaniepokojoną, ale powoli, po głębokim zastanowieniu skinęła głową.
Krok pierwszy
Następnego dnia minister zorganizował dla Lü Bu wystawny bankiet z pysznym jedzeniem i wybornym winem. Udając, że nie ma wystarczającej liczby obsługi (służących), wezwał córkę, aby obsługiwała generała.
„Boże, to jest niemożliwe aby na ziemi mogło istnieć takie piękno?” – zawołał Lü Bu. „Ona jest aniołem!”.
Lü Bu był zafascynowany Diao Chan. Gdy ujrzał jej piękną twarz zapałał wielką nadzieję, że usiądzie ona u jego boku w trakcie posiłku, ale ona nieśmiało się wycofała i zdecydowała się usiąść u boku ojca.
Zwracając uwagę na to, w jaki sposób Lü Bu spogląda na Diao Chan, minister postanowił wykonać kolejny ruch.
„Moja córko, generał jest bohaterem wielu bitew” – powiedział minister do Diao Chan w taki sposób, aby usłyszał to też Lü Bu. „To wielki zaszczyt być przez niego podziwianą”.
A następnie zwrócił się do wojownika: „Generale Lü jeśli zgodziłbyś się przyjąć rękę mojej skromnej córki, wówczas mógłbym zaaranżować wasze zaślubiny”.
Gdy minister zaproponował Lü Bu poślubienie Diao Chan, wojownikiem owładnęła ogromna radość i natychmiast przyjął propozycję.
Krok drugi
Następnym miał być Dong Zhuo. Minister zorganizował kolejny wielki bankiet, tym razem na cześć watażki. Częstował go dużą ilością wina i pozwolił mu się bardzo spić. Wtedy pojawiła się Diao Chan i pięknie tańcząc, rozbudziła w tyranie lubieżne żądze.
Minister nie musiał go długo przekonywać. „Jeśli mistrz Dong jest zainteresowany” – powiedział – „będę zaszczycony, jeśli pozwolisz, by moja córka ci służyła”.
Gdy Dong Zhuo to usłyszał, chwycił dziewczynę i porwał do swojej rezydencji.
Chory z miłości Lü Bu
Lü Bu zauważył, że Diao Chan nie ma już w rezydencji ministra i zapytał go miejsce pobytu córki.
„Kilka dni temu zaprosiłem Jego Ekscelencję na kolację” – sprytnie wyjaśniał minister. „Niestety dostrzegł moją córkę i wręcz nalegał, aby ją zabrać ze sobą do swojego domu.”.
Lü Bu był zszokowany i rozwścieczony! „Obiecano mi Diao Chan!”. Chory z miłości wojownik nie mógł przestać o niej myśleć i czuł się tak, jakby jego życie rozpadło się na kawałki.
Pewnego dnia, aby zobaczyć ukochaną, spróbował zakraść się do komnat Donga Zhuo. Jednak śpiący tam Dong Zhou akurat się obudził i nakrył Lü Bu. „Czy flirtowałeś z moją ulubioną konkubiną? Nigdy więcej tu nie wchodź!” – wykrzyknął.
Lü Bu szybko usprawiedliwił swoje najście, tłumacząc się, że usłyszał kroki skrytobójcy.
Mimo swojej niewiarygodnej odwagi na polu bitwy, teraz czuł się całkowicie bezradny. Postanowił wślizgnąć się z powrotem do komnat, gdy Dong Zhuo się oddali, by móc wziąć w ramiona swą wielka miłość, usłyszeć jej głos i ponownie spojrzeć w jej piękne oczy.
Kulminacja
Narażając się na wielkie ryzyko Lü Bu, wkradł się ponownie do komnat Donga Zhuo. Diao Chan była w środku, siedziała sama.
Kiedy Diao Chan zobaczyła zbliżającego się Lü Bu, odwróciła głowę, mówiąc, że jest nazbyt zawstydzona by spojrzeć mu w oczy. „Dong Zhuo mnie wykorzystał” – powiedziała. „Nie masz pojęcia, jak smutny jest mój żywot, kiedy jestem zmuszona do życia z kimś, kim tak bardzo gardzę”.
Z bólem wysłuchawszy opisu jej udręk, Lü Bu objął ją. Niezależnie od tego, jak bardzo chciał być z Diao Chan, wiedział, że nie mogą być razem, a rosnące w nim uczucie beznadziei stawało się przytłaczające. Wewnątrz czuł się emocjonalnie rozdarty. A kiedy Diao Chan, łkając, wyszeptała mu do ucha, jak bardzo za nim tęskniła, jego serce nie mogło tego już dłużej znieść.
Lü Bu tak bardzo zatracił się w chwili, że kiedy usłyszał Donga Zhuo gwałtownie wchodzącego do pokoju, uciekł w wielkim popłochu i zapomniał o zabraniu swojej broni.
Kiedy zaniepokojony Dong Zhuo wszedł do środka, zauważył Lü Bu uciekającego tylnym wyjściem.
„Co się dzieje? Czy masz romans z Lü Bu?”.
„Mój panie” – płakała Diao Chan. „On tu wtargnął i mówił do mnie niestosowne rzeczy. Dzięki bogu, że przyszedłeś!”.
„Co za bestia!” – krzyknął Dong Zhuo rzucając dookoła morderczym spojrzeniem. Zapominając o jakichkolwiek związkach rodzinnych, wziął zostawioną przez generała halabardę i pobiegł dogonić swojego adoptowanego syna.
Tak naprawdę Lü Bu stał w ukryciu nieopodal, by upewnić się, że Dong Zhuo nie zrobi krzywdy Diao Chan. Widząc Dong Zhuo biegnącego za nim, Lü Bu uciekł.
Nie było szans by ociężały Dong Zhuo mógł dogonić wysportowanego Lü Bu, zatem niewiele myśląc, ze wściekłością cisnął halabardą w stronę Lü Bu.
Ale Dong Zhuo źle dobrał sobie przeciwnika. Lü Bu podniósł swoją broń i jednym pchnięciem powalił Dong Zhuo.
Młody generał nie miał pojęcia, że właśnie wykonał ostatni krok pułapki zastawionej przez ministra. Kiedy Diao Chan krzyczała o krwawym morderstwie, a strażnicy cesarza wkroczyli do komnat, zobaczyli martwego Dong Zhuo leżącego na ziemi ze stojącym nad nim Lü Bu.
Lü Bu czym prędzej uciekł na swoim koniu, jednak został później złapany i stracony przez Cao Cao, ale to już inna historia.
Minister podszedł do swojej córki i nisko się przed nią ukłonił. Diao Chan ocaliła cesarstwo.
Powyższa opowieść została zaczerpnięta z klasycznej chińskiej powieści Opowieść o Trzech Królestwach, jej interpretacja w wykonaniu Shen Yun znalazła się w programie zespołu na rok 2020 i nosi tytuł Pułapka piękna.
