Podróż do gwiazd pierwszej tancerki Shen Yun Carol Huang

Magazyn „Magnifissance” jest wiodącym dwujęzycznym, francusko-kanadyjskim magazynem na temat luksusowego stylu życia, wydawanym w języku chińskim i angielskim, a poświęconym łączeniu Wschodu i Zachodu poprzez wspólne docenianie piękna i elegancji zakorzenionych w obu tradycjach.

Niedawno w „Magnifissance” przedstawiono pierwszą tancerkę Shen Yun, Carol Huang. Huang jest związana z Shen Yun od 2017 roku. W 2018 roku zdobyła pierwsze miejsce w Międzynarodowym Konkursie Chińskiego Tańca Klasycznego organizowanego przez New Tang Dynasty Television, w kategorii juniorek.

Z „Magnifissance”: „Tworzenie postaci Lady Diao Chan - legendarnej piękności”

Lady Diao Chan to jedna z powszechnie znanych w Chinach czterech legendarnych piękności z chińskiej historii. W XIV-wiecznej powieści historycznej „Dzieje Trzech Królestw” przedstawiono historię Lady Diao Chen, która poprzez zawiły trójkąt miłosny pomogła przybranemu ojcu zdetronizować despotycznego watażkę. Dziś znana jest jako kobieta o niezrównanej urodzie, która dokonała tego, czego nie mógł dokonać żaden wojownik w kraju – zakończyła rządy terroru.

    

W okresie późnej dynastii Han władzę na królewskim dworze przejął okrutny watażka. Wspierany przez swojego adoptowanego syna, który miał opinię przerażającego najemnika, siał spustoszenie w imperium i mordował wszystkich, którzy ośmielili się mu przeciwstawić. Pewien urzędnik, który był lojalny wobec cesarza, postanowił przeprowadzić niemożliwą do wykonania misję. Opracował plan rozbicia sojuszu ojca i syna, oferując każdemu z nich z osobna swoją piękną adoptowaną córkę – pannę Diao Chan.

Historia Diao Chan od wieków rozpalała wyobraźnię chińskich pisarzy i artystów, stając się inspiracją dla wielu dzieł artystycznych. W sezonie 2019-2020 Shen Yun Performing Arts odtworzyło tę legendarną historię w dramacie tanecznym pod tytułem: „Piękna zasadzka”.

W rolę Lady Diao Chan wcieliła się jedna ze wschodzących gwiazd i pierwszych tancerek Shen Yun: Carol Huang. Gdy dowiedziałam się, że przeprowadzę z nią wywiad, byłam niezmiernie ciekawa spotkania z tą artystką, która odtworzyła postać jednej z najpiękniejszych kobiet w historii Chin.

Elegancko ubrana w monochromatyczny strój, Huang pojawiła się przede mną z uśmiechem na twarzy. To co uderzyło mnie w tej młodej kobiecie to radość i pełnia życia, którą emanuje i której maniery są autentyczne. Nie znalazłam w niej ani śladu intrygi, charakteryzującej skomplikowane życie Diao Chan. Kiedy rozpoczęłyśmy rozmowę, zapytałam, jak udało się jej, bez słów, opowiedzieć historię Diao Chan w ciągu 7 minut – pomagając widzom z różnych środowisk i mówiących w różnych językach docenić fragment chińskiej historii sprzed 2000 lat.

Większość współczesnych ludzi skupia swoją uwagę na niezwykłej urodzie Diao Chan oraz jej zdolności do manipulowania i knucia intryg. Huang ma jednak swoje własne zdanie. Uważa, że istotą historii o Diao Chan nie jest jej uroda, ale oddanie ojcu i krajowi.
Stwierdziła, że po przeczytaniu „Dziejów Trzech Królestw”, poczuła, iż „Diao Chan bardzo szanowała swojego przybranego ojca i była oddana swemu krajowi. Była skłonna poświęcić się dla dobra innych. Uważam ją za bardzo odważną kobietę”.

„Piękna zasadzka” to dramat taneczny o złożonej fabule. Kiedy Huang przygotowywała się do swojej roli, myślała, że najtrudniejszy do wykonania będzie trzeci akt, w którym tańczy z bezwzględnym tyranem i jego adoptowanym synem. Rola ta jest pełna szybkich ruchów i trudnych technik, ponieważ Diao Chan zwodzi obu mężczyzn. Jednak po głębszym wniknięciu w postać, Huang odkryła, że najtrudniejszy do odegrania był tak naprawdę drugi akt mający miejsce w ogrodzie, w którym ojciec Diao Chan po raz pierwszy przyszedł ją zapytać, czy jest gotowa pomóc mu w jego misji.

„W głębi duszy nie chciała tego robić” – mówi Huang. „Ale widziała też cierpienie swojego ojca i tragiczną sytuację panującą w kraju. Zmagała się z wieloma emocjami związanymi z wątpliwościami czy powinna się poświęcić, z uczuciem miłości i wdzięczności dla przybranego ojca, z trudnością w podjęciu decyzji, a także determinacją, gdy już się zdecydowała. Ta część tańca wymagała pokazania złożonej mieszanki uczuć”.

Aby w pełni oddać charakter postaci, Huang dokładnie analizowała procesy myślowe i emocje kryjące się za każdym ruchem tanecznym zawartym w każdym akcie. Wielokrotnie słuchała muzyki, aby zintegrować z nią swoje uczucia, a następnie przenosiła je na wykonywane ruchy taneczne.

    

Chiński taniec klasyczny jest formą sztuki, która kierowana jest przez serce artysty. Tylko wtedy, gdy tancerze wkładają swoje uczucia w ruchy, ciało jest w stanie podążać za sercem. W ten sposób powstaje fascynująca i ekspresyjna forma tańca.

„Ten sam ruch może być szybki lub wolny, pełen smutku lub radości. Wszystko zależy od tego, jakie uczucia chce wyrazić tancerz” – mówi Huang. „Ten sam ruch może wyrażać różne rzeczy, ponieważ uczucie kryjące się za ruchem jest inne. To jedna z unikalnych cech chińskiego tańca klasycznego”.

Huang uważa, że rola Lady Diao Chan pomogła jej dojrzeć jako artystce. Udało jej się rozwinąć w swoim tańcu poczucie racjonalności. Według niej chiński taniec klasyczny to nie tylko ruchy fizyczne; wymaga on także intelektu i głębokich przemyśleń. Mówi, że dzięki tej nowo nabytej racjonalności może lepiej zrozumieć oraz łatwiej wyrazić grane przez siebie postacie.

„Prawdopodobnie jest to wynikiem tego, że w trakcie całego procesu musiałam rozważyć wiele rzeczy i po ciężkim namyśle w końcu uzyskałam odpowiedź” – mówi, dodając, że wszystko to przyczyniło się do lepszego zrozumienia tradycyjnej chińskiej kultury, która kładzie nacisk na poznanie wewnętrznego znaczenia rzeczy.

„Tak jak tradycyjna chińska kultura, chiński taniec klasyczny skupia się na wewnętrznych znaczeniach i uczuciach”.

Huang urodziła się i wychowała w Chinach. Jak twierdzi jej matka, zainteresowanie tańcem przejawiło się u niej już w bardzo młodym wieku. Mając zaledwie 4 lata rozpoczęła naukę klasycznego chińskiego tańca jak i tańca ludowego.

W wieku 12 lat została przyjęta do nowojorskiej Akademii Artystycznej Fei Tian, będącej wiodącą na świecie akademią w nauczaniu klasycznego chińskiego tańca. Przyjechała do Stanów Zjednoczonych i rozpoczęła aktywnie ćwiczyć, aby zostać profesjonalną tancerką. W 2018 roku Huang zdobyła złotą nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Klasycznego Chińskiego Tańca organizowanego przez New Tang Dynasty Television w kategorii juniorek.

Podczas, gdy jej kariera taneczna rozwijała się w Nowym Jorku, wciąż martwiła się o bezpieczeństwo ojca i matki mieszkających w Chinach. Jej rodzice są zwolennikami chińskiej praktyki duchowej Falun Gong, znanej również jako Falun Dafa. Praktyka ta było bardzo popularna w Chinach w latach 90-tych między innymi z powodu przynoszenia ogromnych korzyści zdrowotnych zarówno ciału jak i psychice. Chiński rząd w tamtym czasie szacował, że blisko 100 milionów obywateli Chin praktykowało Falun Gong.

Obawiając się jego rosnącej popularności, w lipcu 1999 roku, chińscy przywódcy komunistyczni ogłosili Falun Gong wrogiem publicznym numer jeden, rozpoczynając tym samym brutalne prześladowania praktykujących. Wysyłano ich do obozów pracy, zakładów psychiatrycznych i więzień, gdzie byli torturowani dopóki nie zaprzestali praktykowania. Jej rodzice doświadczyli powyższych prześladowań, ponieważ odmówili wyrzeczenia się swoich przekonań.

W Chinach praktykujący Falun Gong ciągle spotykają się z bezprawnymi zatrzymaniami, uwięzieniem, prześladowaniem i dyskryminacją. Huang dorastała w tym przepełnionym strachem środowisku.

    

Pewnego razu Huang zagrała postać niebiańskiej panny w dramacie tanecznym w Shen Yun przedstawiającym prześladowania Falun Gong w Chinach. Tańcząc na scenie, była poruszona przez tancerzy, którzy grali prześladowanych praktykujących.

„Kiedy zobaczyłam, ich wytrwałość i niezachwianą wiarę, bardzo się wzruszyłam” – powiedziała. „Wiedziałam, jak trudna jest sytuacja praktykujących w Chinach. Nie potrafiłam przestać myśleć o wszystkich ludziach, których tam znam”.

Podczas pobytu w Stanach Zjednoczonych Huang nie kontaktowała się zbyt często ze swoimi rodzicami ani nie widziała ich od lat. Pewnego dnia otrzymała informacja, że jej rodzice przyjeżdżają. Zaskoczona tą wiadomością, była niezmiernie podekscytowana.

Później dowiedziała się, że jej rodzice uciekają z Chin do USA, ponieważ wcześniej ponownie zostali nielegalnie zatrzymani. Podczas prowadzenia rozmowy z ludźmi na ulicy na temat Falun Gong, ktoś wydał ich policji. Po uwolnieniu, rodzice Huang zdecydowali się raz na zawsze opuścić Chiny.

Jej ponowne spotkanie z rodzicami w Stanach Zjednoczonych miało słodko-gorzkawy smak. Wreszcie rodzina mogła być razem, nie martwiąc się już o wzajemne bezpieczeństwo. Jednak nie dało się uniknąć smutku związanego z opuszczeniem miejsca urodzenia jak i zaczynaniem życia od nowa w obcym kraju.

Huang i jej rodzice nie mogą już kontaktować się z przyjaciółmi i rodziną w Chinach. Ale ona o nich nie zapomniała. Mówi, że to zwiększa jej determinację, by poprzez chiński taniec klasyczny opowiadać historie o prawdziwych Chinach i prawdziwych Chińczykach.

„Czasami czuję się wyczerpana intensywnym treningiem” – mówi. „Ale wiem, że to, co robię, jest bardzo ważne i bardzo wyjątkowe. Więc trwam w tym bez względu na wszystko”.

Shen Yun jest grupą artystyczną, której celem jest ożywienie 5000 lat kultury inspirowanej przez niebiosa, a którą zniszczono w Chinach pod rządami komunistów. Aby wypełnić tę misję, Shen Yun każdego roku tworzy nową produkcję z nową choreografią, nową muzyką i nowymi historiami.

Tancerze, muzycy, choreografowie i scenografowie Shen Yun nigdy nie przestają stawiać sobie artystycznych wyzwań, aby przedstawić publiczności wizję tego, co mogą zaoferować Chiny bez komunizmu. Każdego roku ponad milion widzów w ponad 100 miastach gości Huang i jej kolegów artystów z Shen Yun. Trasa koncertowa zespołu trwa ponad 6 miesięcy i obejmuje wizyty na wielu kontynentach.

Huang jest niezwykle utalentowana. Jej energia i entuzjazm, w połączeniu z inteligencją i etyką pracy, czynią z niej gwiazdę, której rozwoju nie da się zatrzymać.

Uważa się za prawdziwą szczęściarę. Jest wdzięczna za możliwości, jakie otrzymała oraz za wszystkich ludzi, którzy wspierali ją na tej drodze: rodziców, kolegów z klasy, nauczycieli, personel pomocniczy i wielu innych.

Co roku, świętując swoje urodziny podczas trasy koncertowej, wypowiada jedno i to samo życzenie. Jest nim udoskonalenie umiejętności tanecznych oraz bezproblemowe i udane tournee.

I w rzeczy samej ma naprawdę wielkie szczęście – „Co roku moje życzenie zawsze się spełnia!”.