Dynastia Qin

Jeśli masz kłopoty z przypomnieniem sobie długiej linii chińskich dynastii, to zacznij właśnie od rodu Qin (221-206 p.n.e.). Mimo że była to najkrócej panująca dynastia, wywodzący się z niej władcy zjednoczyli Chiny, zreformowali system rządzenia, ustandaryzowali język i pozostawili po sobie Wielki Mur oraz słynną Terakotową Armię.

Ponad 2200 lat temu siedem narodów – siedem armii walczyło o ziemię zwaną Państwem Środka. Gdy chmury żółtego pyłu osiadły, naród Qin wyszedł zwycięsko z bojów, kończąc Epokę Walczących Królestw, i utworzył pierwszą dynastię zjednoczonych Chin.

Qin Shihuang, pierwszy cesarz dynastii Qin, kontynuował rozbudowę imperium we wszystkich kierunkach, podbijając region Baiyue na południu, plemiona na południowym zachodzie oraz lud Xiongnu na północy.

Jednak nowe imperium potrzebowało nowej infrastruktury. Cesarz Qin Shihuang utworzył scentralizowany rząd i tysiącletnią strukturę feudalną zastąpił narodową administracją biurową. Ustanowił zbiór kodeksów prawnych i uregulował kwestię egzaminów służby cywilnej. Ujednolicił pismo chińskie, walutę krajową, jednostki miary, a nawet długości osi w wozach.

Władając całym narodem, Qin miał dostęp do potężnej siły roboczej. Użył jej do zbudowania sieci dróg podobnych do autostrad, transportu publicznego, transportu wojskowego i administracji w całym olbrzymim imperium.

Wprowadził jednak ekstremalne środki, aby także myślenie Chińczyków stało się jednolite. Wdrożył politykę palenia ksiąg i skazywania uczonych na śmierć. Propagował również „obieranie urzędników za nauczycieli”, a ci z kolei znajdowali się pod cesarską kontrolą.

Dynastia Qin pozostawiła po sobie dwa ponadczasowe symbole chińskiej tożsamości narodowej. Pierwszym jest Wielki Mur, który powstał dzięki połączeniu istniejących już lokalnych obwarowań w ogromne dzieło inżynieryjne. Drugi to Terakotowa Armia umieszczona w kolosalnym grobowcu Qin Shihuanga, miała za zadanie ochronić przyszłość dynastii.

Jednak nawet z terakotowymi żołnierzami Qin była najkrócej panującą dynastią Chin – pozostawała u władzy zaledwie 15 lat. Kiedy po 12 latach rządów Qin Shihuang zmarł, premier Li Si i główny eunuch Zhao Gao na nowego władcę wyznaczyli Huhaia, młodszego syna cesarza, który ich zdaniem miał być podatny na manipulacje. Bez talentu i wizji, jakie miał ojciec, Huhai okazał się brutalnym i zdegenerowanym władcą. Po trzech latach rządów poddani zmusili go do popełnienia samobójstwa. Dynastia Qin upadła, a władzę przejął Liu Bang. Tak oto nastały rządy nowej dynastii – Han.